Պողոսն ասում է, քանի որ Նրա սպասավորներն ենք, դրա համար հարկ էլ պիտի վճարենք։ Դրանից հետո Հռովմ 13։6-ում գալիս են հետևյալ զորեղ մտքերը.

Երկնավո՛ր Արքա, բարձրյալ Թագավոր, Տե՜ր դու բոլորի և ամենքի հույս…

Եվ մի ուրիշ շաբաթ օր էլ եղավ, որ Հիսուսը ժողովարան մտավ և սովորեցնում էր։ Եվ այնտեղ մի մարդ կար և նրա աջ ձեռքը չորացած էր (Ղուկ6։6)։

Քում ամենազօր եւ յաղթող տէրութեանդ կրկնի ամենայն ծունր յերկրպագութիւն, եւ փառաւորի յամենեցունց թագաւորութիւն Քո:

«Որովհետև նրանով ստեղծվեց այն ամենը, ինչ որ երկնքում է և ինչ որ՝ երկրի վրա, ինչ որ երևում է և ինչ որ չի երևում. թե՛ գահեր, թե՛ տերություններ, թե՛ պետություններ, թե՛ իշխանություններ, - ամեն ինչ նրանո՛վ և նրա՛ համար ստեղծվեց. և նա կար առաջ, քան ամեն ինչ. և ամեն ինչ նրանո՛վ է կանգնած հաստատ» (Կողոս1։17)։

Անձն իմ ի ձեռս Քո է յամենայն ժամ, եւ ի սուրբ խաչ Քո յուսացեալ եմ, Թագաւո՛ր երկնաւոր.․․

Հիսուսն ինչքան մոտենում էր Գողգոթային, այնքան մարդկանց հավատքը գնալով պակասում էր, նրանց աչքերն այնպես էին կուրանում, որ նույնիսկ Հիսուսի միջոցով հարություն առածներն էլ այլևս չէին հավատում, որ իրենք հարություն են առել։ Որտե՞ղ էին թաքնվել հարություն առած Ղազարոսը, բժշկված բորոտները, տեսողություն ստացած կույրերը, շաբաթ օրով բժշկվածները։ Նրանք բոլորն երևի կուրացել էին, մոլորվել և ճանապարհից շեղվել էին։

Առաջնորդեա՛ մեզ, Տէր Աստուա՛ծ մեր, եւ ուսո՛ մեզ գնալ ի ճանապարհս Քո արդարութեամբ. պահեա՛ ի խաղաղութեան զկեանս մեր եւ զգնացս ի հաճոյս Քո:

Բարեխօսութեամբ սրբուհւոյ Աստուածածնին եւ Յովհաննու Կարապետին, սրբոյն Ստեփանոսի Նախավկային եւ սրբոց առաքելոց, մարգարէից եւ մարտիրոսաց եւ սրբոյն Գրիգորի մերոյ Լուսաւորչին, բարեխօսութեամբ եւ աղօթիւք սրբոց Հիպերիքեանցն, որք ի Սամուսատ կատարեցան, եւ Սեւերիանոսի Սեբաստացւոյն, Բաբելայ ծերոյն եւ ութսուն եւ չորից աշակերտաց նորին, որոց այսօր է յիշատակ, եւ ամենայն սրբոց Քոց, Տէ՛ր, որք միացան ի սէր Աստուածութեանդ Քո, յիշեա՛ զհոգիս ննջեցելոց մերոց եւ ա՛յց արա ի Քում գալստեանդ. աղաչեմք:

Բարեխօսութեամբ եւ աղօթիւք սրբոցն Անաստասայ քահանային, Վարոսի, Թէոդորիտեայ եւ որդւոց նորա, որոց այսօր է յիշատակ, եւ ամենայն սրբոց Քոց լո՛ւր մեզ, Տէ՛ր, եւ ողորմեա՛: Ներեա՛, քաւեա՛ եւ թո՛ղ զմեղս մեր: Արժանաւորեա՛ գոհութեամբ փառաւորել զՀայր եւ զՈրդի եւ զՍուրբ Հոգիդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն: